گر دست دهد خاک کف پای نگارم

// بر لوح بصر خط غباری بنگارم

بر بوی کنار تو غرق وامید است// از موج سرشکم که رساند به کنارم

پروانه او گر رسدم در طلب جان// چون شمع همان دم بدمی جان بسپارم

امروز نکش سر ز وفای من و اندیش// زان شب که من از غم به دعا دست بر آرم

زلفین سیاه تو به دلداری عشاق// دادند قراری و ببردند قرارم

ای باد از آن باده نسیمی بمن آور// کان بوی شفابخش بود دفع خمارم

گر قلب دلم را ندهد دوست عیاری// من نقد روان در دمش از دیده شمارم 

دامن مفشان از من خاکی که پس از من// زین در نتواند که برد باد غبارم 

حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است// عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم ❇