بازیهای فاجعه بار و اهدافی خبیثانه؛ روش اشرار
آل سعود و آل شیخ میخواهند کارهای اربابان خود را تکرار کنند و میکنند، به ویژه در یمن. آمریکا چقدر کشتار در سرزمین مردم به اصطلاح سرخپوست کرد و کسی از ایشان به آن شکل نماند. انگلیس چقدر کشتار در شام، فلسطین و لبنان و سوریه، خصوصاً در فلسطین البته در کمک به صهیونیستها برای تشکیل غده سرطانی اسراییل کردند و این جنایتها ادامه دارند... در این فکر بودم که مبادا فجایع از مسجدالحرام تا منا پوششی برای جنایتهای فجیع تر در یمن باشند، مرگ چیزیست و زجر کش کردن از بی آبی و بی غذایی و از نبود وسایل پزشکی و سلامت و بهداشت چیزی دیگر و بدتر است. و احیاناً فجایعی در پاکستان، تاجیکستان، ترکیه و حتی چچن را، در صورت درستی قبلی، میشود تصور کرد.
مردم غزه و فلسطین را نباید از یاد برد. اما مردم یمن اگر درون زمین تونل بزنند من نمیدانم به کجا میتوانند برسند. کاش مردم عربستان قیام کنند!
در یمن هم مثل بقیه جاها این تفرقه و خودپرستی است که دشمن تر از هر دشمنی است. ژیگولوهایی که چند سال درس خوانده اند و اسپاگتی را کنار یک بلوند خوش اندام میل کرده اند و ویسکی جانی واکر را با خاویار مزه مزه کرده اند و شیخ ملای خوش ریش که ماهی یک بار با قرائت زیبا ختم قرآن میکند و درپند دادن خوب حرف میزند و انگار علامه دهر است... سوریه را همینها ویران کردند. تکبر و تحجر و سطحی نگری و تظاهر ممکن است آدم را بیچاره کند، به ویژه وقتی عده ای گوش به زنگ هستند که از فرصتها بهترین استفاده را ببرند، یعنی سؤ استفاده.
اعلام شده که دولت عراق میخواهد جیره مواجب حقوق بگیرها را در بلاد تحت اشغال داعش، قطع کند. نمیدانم که شایعه است یا درست. اگر مردم حقوق بگیر در این شهرها در موقعیتی قرار بگیرند که دستشان جلوی داعش دراز شود تا گرسنه نمانند وای بر حکومت عراق. این مردم حتی ممکن است به زور یا خواست و اراده خود با داعش همکاری کنند ولی نباید پل بازگشت را خراب کرد.
در ایران هم عده ای به وزیر خارجه ایراد میگیرند آن هم با نعره و عربده. اگر ظریف توزرد بود با این وضع همانجا که هست پناهنده میشد. او در بلاد غربت و سرزمین کفر قرار است یا بود که قسمتی از وظایفش را انجام دهد. هرچند میتوانست روز فاجعه منا برگردد و البته با جناب رئیس. از طرفی وقتی وقایعی پیش می آید که برنامه های معمول را شاید به عمد میخواهند به هم بزنند من سیاستمدار نیستم و نمیدانم با وظایف بزرگ و پیچیده چه کنم، ولی تقسیم کار در یک تیم قوی واقعاً به درد خور است. به هرحال ایرادات و اشکالات در اکثر جاهای حکومت بود و هست. خاطره عزل متکی در بلاد غربت، خاطره بدی بود و دست به دست شدن وزیر اینور با رئیس اونور هم زیادی بد بود. و امثال مهاجرانی البته هنوز هستند که در شرایط سخت یا سخت تر پناهنده ارباب خود میشوند، نمیدانم چه اصراری هست که شرایط بطور مصنوعی سخت شود. دور گود نشسته ای داد میزنی لنگش کن، سگ خودخواهی را هم ول میکنی تا لنگ یار خودی را بگیرد، کاری که موسوی و کروبی هم کردند ولی کار به جایی نبردند
بهتر است از موضع جوجه خروس تا خروس جنگی بیایید پایین، باز خوبه که هیچکدام تخم طلا نمیزارید، بیایید آدم باشیم، اول خود من.
