اشتباهی لب خوانی کردم؟!

یکی گوش سنگینی داشت، روزی متوجه شد که همسایه اش مدتی ست که مریض افتاده و تصمیم گرفت عیادت کند همسایه را، رفت در خانه او و در زد و پیشش نشست و شروع به پرسیدن کرد که حالت چطوره و همسایه گفت خیلی بد و جواب داد خدا را شکر و پرسید چی خوردی و همسایه گفت زهر و جواب داد نوش جان و پرسید طبیبت کیست و همسایه گفت عزراییل و جواب داد خوب طبیبیست خوش به حالت...

و این لب خوانی و با ظن و گمان جواب دادن حال همسایه را بدتر کرد...

( این یکی از داستانهای مثنوی معنوی بود، لطفاً بخوانید و لب خوانی نکنید)