یا ساقی الحی اسمع سؤالی

یا ساقی الحی اسمع سؤالی// انشد فؤادی و اخبر بحالی

قالو تسلی حاشا و کلا// عشق تجلی من ذی الجلالی

العشق فنی و الشوق دنی// و الخمر منی و السکر حالی

عشق وجیهی بحر یلیه// و الحوت فیه روح الرجالی

انتم شفایی انتم دوایی// انتم رجایی انتم کمالی

الفخ کامن و العشق آمن// و الرب ضامن کی لا تبالی

عشق موبد فتلی تعمد// و انا معود باس النزال

گفتم که ما را هنگامه بنما// گفت اینک اما تو در جوالی

بدران جولان و سر را برون کن// تا خود ببینی کندر وصالی

اندر ره جان پا را مرنجان// زیرا همایی با پر و بالی

گفتم که عاشق بیند مر افق// گفتا که لا لا کان سالی

گفتم که بکشی تو بی گنه را// گفتا کذا هو الوصل غانی

گفتم چه نوشم زان شهد گفتا// مومت نباشد هان تا نمالی

انعم صباحا و اطلب رباحا// و ابسط جناحا فالقعر عالی

می نال چون نا خوش همنشینا// حقست بینا هر چون که نالی

انا وجدنا درا فقدنا// لما و لجنا موج اللیالی

می گرد شبها گرد طلبها// تا پیشت آید نیکو سگالی

می گرد شب در مانند اختر// ان اللیالی بحر اللالی

دارم رسولی اما ملولی// یا رب خلص عن ذی الملالی

عندی شراب لو ذقت منه// بس شیر گیری گر چه شغالی

در کش چو افیون وا ره تو اکنون// گه در جوابی گه در سؤالی

من سخت مستم خود خوشستم// یا من تلمنی لم تدر حالی

جانا فرود آ از بام بالا// و انعم بوصل فالبیت خالی

گفتم که بشنو رمزی ز بنده// گفتا اسکت یا ذاالمقالی

گفتم خموشی صعبست گفتا// یا ذا المقال صر ذاالمعالی

کس نیست محرم کوتاه کن دم// و الله اعلم و الله تالی.

( غزل ۳۲۰۱ دیوان کبیر ملای رومی )

( فقط فالی بود برای خودم و خودش)