سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی// خطاب آمد که واثق شو بالطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصودست// بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز// ورای حد تقریرست شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور//  پدر را باز پرس آخر کجا شد مهر فرزندی

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلّت نیست// ز مهر او چه می پرسی درو همت چه می بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی// دریغ آن سایه همت که بر نا اهل افکندی

درین بازار اگر سودیست با درویش خرسندست// خدایا منعم گردان بدرویشی و خرسندی

به شعر حافظ شیراز می رقصند و می نازند // سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی.