ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار// ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

نکته روح فزا از دهن دوست بگو// نامه خوش خبر از عالم اسرار بیار

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام// شمه ای از نفحات نفس یار بیار

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز// بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

گردی از رهگذر دوست بکوری رقیب// بهر آسایش این دیده خونبار بیار

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست// خبری از بر آن دلبر عیار بیار

شکر آنرا که تو در عشرتی ای مرغ چمن// به اسیران قفس مژده گلزار بیار

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست// عشوه ای زان لب شیرین شکربار بیار

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید// ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

دلق حافظ به چه ارزد به می اش رنگین کن// و آنگهش مست و خراب از سر بازار بیار.