فالی دگر

وقتی چیزی برای گفتن نیست زنده باد حافظ شیراز و فالی؛ 

شراب و عیش نهان چیست کار بی بنیاد// زدیم بر صف رندان و هرچه بادا باد

گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن// که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد

ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ// ازین فسانه هزاران هزار دارد یاد

قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش// ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قباد

که آگهست که کاوس و کی کجا رفتند// که واقفست که چون رفت تخت جم بر باد

ز حسرت لب شیرین هنوز میبینم// که لاله دمید از خون دیده فرهاد

مگر که لاله بدانست بیوفایی دهر// که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم// مگر رسیم بگنجی در این خراب آباد

نمیدهند اجازت مرا به سیر سفر// نسیم باد مصلا و آب رکن آباد

قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ// که بسته اند بر ابریشم طرب دل شاد.